Christoph Besemer
ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ
ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ
Το ολοκληρωμένο εγχειρίδιο για τη διαμεσολάβηση, πολύτιμο εργαλείο για κάθε επαγγελματία των κλάδων της Νομικής, της Ψυχικής Υγείας, των Κοινωνικών και των Παιδαγωγικών Επιστημών. Ένα πλήρες εγχειρίδιο το οποίο έχει ήδη κυκλοφορήσει 12 εκδόσεις στη Γερμανία και έχει πουλήσει πάνω από 40.000 αντίτυπα, τώρα διαθέσιμο και στην Ελλάδα, σε μετάφραση του δικηγόρου Θεοχάρη Αγγελίδη.
Πρόλογος Θεοχάρη Αγγελίδη
Ήμουν κοντά στα 25 χρόνια «μάχιμης» δικηγορίας (τι πολεμικός όρος και αυτός!), όταν άκουσα για πρώτη φορά (καθυστερημένα ομολογουμένως) την έννοια της διαμεσολάβησης. Διεισδύοντας στο περιεχόμενό της ανακουφιζόμουν όλο και περισσότερο, που ανακάλυπτα ότι επιτέλους αναπτύσσονταν ένα εργαλείο, που όχι μόνο θα βοηθούσε τον μηχανισμό απονομής δικαίου στην Ελλάδα να ανταποκριθεί ποσοτικά στα καθήκοντα του, αλλά θα μπορούσε να βάλει τις βάσεις για μια ποιοτική και δημιουργική προσέγγιση του κοινωνικού φαινομένου της σύγκρουσης. Η νομική μας παιδεία, από νωρίς μας βοηθά να καταλάβουμε τη διάκριση ανάμεσα στο «τι» και στο «πώς». Το τι είναι το ουσιαστικό μας δίκαιο, το οποίο όμως χωρίς το πώς του δικονομικού μας δικαίου, χάνει μεγάλο μέρος από την πρακτική του αξία. Αντίστοιχα στη διαμεσολάβηση υπάρχει ένα τι και ένα πώς. Έως σήμερα δεν ξέραμε το πώς με αποτέλεσμα στις περισσότερες απόπειρες άτυπης διαμεσολάβησης ή απευθείας διαπραγμάτευσης να ορθώνεται ένα αδιαπέραστο τείχος, που δεν επέτρεπε την κατάκτηση της συναινετικής συμφωνίας.
Η θέσπιση της διαδικασίας της διαμεσολάβησης, έφερε ήδη στη χώρα μας ένα μέρος της διεθνούς τεχνογνωσίας για το πώς. Δεν έχω καμία αμφιβολία, πως δεν θα είναι μακρύς ο χρόνος, που η διαμεσολάβηση θα βρει στη χώρα, όπου αναπτύχθηκε ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ και η ΑΝΟΧΗ στο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης μιας «εθνικής» σχολής.
Αναζητώντας να βρω πληροφορίες για το ποιο είναι το επίπεδο και οι απόψεις περί τη διαμεσολάβηση διεθνώς, δεν θα μπορούσα να αγνοήσω τη Γερμανία, μια χώρα με τεράστια παράδοση στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Στη Γερμανία ο θεσμός εισήχθη, νωρίτερα από ό,τι σε μας και ήδη βρίσκονταν σε ένα προχωρημένο επίπεδο. Γνωρίζοντας την γερμανική αντίληψη ήμουν βέβαιος ότι η αναζήτηση στοιχείων για την πραγματικότητα της διαμεσολάβησης στη χώρα αυτή, αλλά και γενικότερα στο γερμανόφωνο χώρο, θα προσέθετε στοιχεία, σ΄αυτά που ήταν ήδη γνωστά στην Ελλάδα και που ήρθαν ως πληροφορίες αποκλειστικά και μόνο από τον αγγλόφωνο χώρο. Και πράγματι, οι γερμανοί kουβαλώντας το βάρος της βίας, που κάποτε άσκησαν στην πιο ακραία τους έκφραση, τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά, έχτισαν πάνω στην ιδέα της διαμεσολάβησης ένα φιλοσοφικό οικοδόμημα, που δεν αρκείται να επιζητά μια τεχνική για την επίλυση των συγκρούσεων αλλά μια φιλοσοφία μη βίας.
Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί στη Γερμανία, ήδη πολλά χρόνια τώρα, το αλφαβητάρι της διαμεσολάβησης, έχοντας ήδη αλλεπάλληλες εκδόσεις και βρίσκεται πάντα στην κορυφή των προτιμήσεων των ολοκληρωμένων εισαγωγικών εγχειριδίων για τη διαμεσολάβηση. Ένας πρόσθετος λόγος για την επιλογή του ήταν ότι ο συγγραφέας του δεν είναι απλά ένας διαμεσολαβητής, αλλά ένας πιονιέρος της διαμεσολάβησης στη Γερμανία, με τεράστια εμπειρία και ταυτόχρονα ένας αφιερωμένος αγωνιστής του ειρηνιστικού κινήματος καθώς και του κινήματος για τη μη βία στη χώρα αυτή. Ο συγγραφέας ανήκει στην ομάδα των στενών συνεργατών του: «Werkstatt für Gewaltfreie Aktion» της Βάδης στη Γερμανία, μιας οργάνωσης που αγωνίζεται με πάθος και αφοσίωση στην ιδέα της μη βίας.
Θεοχάρης Αγγελίδης
Η θέσπιση της διαδικασίας της διαμεσολάβησης, έφερε ήδη στη χώρα μας ένα μέρος της διεθνούς τεχνογνωσίας για το πώς. Δεν έχω καμία αμφιβολία, πως δεν θα είναι μακρύς ο χρόνος, που η διαμεσολάβηση θα βρει στη χώρα, όπου αναπτύχθηκε ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ και η ΑΝΟΧΗ στο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης μιας «εθνικής» σχολής.
Αναζητώντας να βρω πληροφορίες για το ποιο είναι το επίπεδο και οι απόψεις περί τη διαμεσολάβηση διεθνώς, δεν θα μπορούσα να αγνοήσω τη Γερμανία, μια χώρα με τεράστια παράδοση στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Στη Γερμανία ο θεσμός εισήχθη, νωρίτερα από ό,τι σε μας και ήδη βρίσκονταν σε ένα προχωρημένο επίπεδο. Γνωρίζοντας την γερμανική αντίληψη ήμουν βέβαιος ότι η αναζήτηση στοιχείων για την πραγματικότητα της διαμεσολάβησης στη χώρα αυτή, αλλά και γενικότερα στο γερμανόφωνο χώρο, θα προσέθετε στοιχεία, σ΄αυτά που ήταν ήδη γνωστά στην Ελλάδα και που ήρθαν ως πληροφορίες αποκλειστικά και μόνο από τον αγγλόφωνο χώρο. Και πράγματι, οι γερμανοί kουβαλώντας το βάρος της βίας, που κάποτε άσκησαν στην πιο ακραία τους έκφραση, τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά, έχτισαν πάνω στην ιδέα της διαμεσολάβησης ένα φιλοσοφικό οικοδόμημα, που δεν αρκείται να επιζητά μια τεχνική για την επίλυση των συγκρούσεων αλλά μια φιλοσοφία μη βίας.
Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί στη Γερμανία, ήδη πολλά χρόνια τώρα, το αλφαβητάρι της διαμεσολάβησης, έχοντας ήδη αλλεπάλληλες εκδόσεις και βρίσκεται πάντα στην κορυφή των προτιμήσεων των ολοκληρωμένων εισαγωγικών εγχειριδίων για τη διαμεσολάβηση. Ένας πρόσθετος λόγος για την επιλογή του ήταν ότι ο συγγραφέας του δεν είναι απλά ένας διαμεσολαβητής, αλλά ένας πιονιέρος της διαμεσολάβησης στη Γερμανία, με τεράστια εμπειρία και ταυτόχρονα ένας αφιερωμένος αγωνιστής του ειρηνιστικού κινήματος καθώς και του κινήματος για τη μη βία στη χώρα αυτή. Ο συγγραφέας ανήκει στην ομάδα των στενών συνεργατών του: «Werkstatt für Gewaltfreie Aktion» της Βάδης στη Γερμανία, μιας οργάνωσης που αγωνίζεται με πάθος και αφοσίωση στην ιδέα της μη βίας.
Θεοχάρης Αγγελίδης
«Οι άνθρωποι έχουν παραδώσει την ευθύνη για τις συγκρούσεις τους σε ειδικούς – από την μια πλευρά είναι οι ψυχοθεραπευτές και τα παρόμοια επαγγέλματα, που ενδιαφέρονται για αυτά και από την άλλη πλευρά, οι συγκρούσεις παραδίδονται στους δικηγόρους. Και αυτοί είναι βέβαια υποχρεωμένοι να υπερασπίζονται τα συμφέροντα μονομερώς και να παίρνουν το καλύτερο για τους εντολείς του ή για τους πελάτες τους, αν είναι δυνατόν και με την μορφή του χρήματος. Και αν κανείς προσεγγίσει ταυτόχρονα τον αντίπαλο, βρίσκεται ήδη ως δικηγόρος κοντά στην προδοσία του πελάτη του. Στην πραγματικότητα, η δομή του δικαιϊκού μας συστήματος, με την επιτακτικής εντολής που δίδεται προς το δικηγόρο προς υπηρέτηση τουεντολέα του, είναι πολύ εχθρική στη συναίνεση. Αυτό είναι στην πραγματικότητα δυσάρεστο, διότι δια του τρόπου αυτού καταστρέφεται η δυνατότητα ανάπτυξης – καθώς επίσης και η δυνατότητα ανθρώπινης ανάπτυξης – η οποία εμπεριέχεται σε μια σύγκρουση και μετατρέπεται σε μια καθαρή διένεξη ισχύος. Και όλοι οι συμμετέχοντες υποφέρουν από αυτό και κοστίζει απλά πολύ, πάρα πολύ σε ενέργεια... Αυτό, που στην περίπτωση αυτή μου φαίνεται σπουδαιότερο, είναι ότι ξαναδίνεται η κυριαρχία σχετικά με τη σύγκρουση στους ανθρώπους, που συγκρούονται. Διότι, τους ανήκει η διαδικασία της ανάπτυξης τους και αυτήν πρέπει να την βιώνουν επίσης».
Christoph Hatlapa
Νομικός και διαμεσολαβητής
Christoph Hatlapa
Νομικός και διαμεσολαβητής